44 euro per uur lijkt mij een hoog honorarium. Als beginnende freelancer lijkt het gesuggereerde bedrag dat Starters Magazine ter illustratie voor mij uitrekent voorlopig onhaalbaar. Gedeeltelijk komt dat doordat ik in het journalistieke veld werk, wat zich aan de lage kant van het honorariumspectrum bevindt. Idealisme is mijn compensatie.
Verzekeringen Starters Magazine maakt de rekensom gebaseerd op een reeks aannames van hoeveel iemand zou moeten verdienen, om bijvoorbeeld voor inventariskosten als printerinkt te betalen. Ergens anders in het blad, dat jaarlijks verschijnt, geven ze een overzicht van de verzekeringen die een freelancer of zzp’er nodig zou hebben. En zo achter elkaar gezet begrijp ik beter hoe ze op een uurloon van 44 euro uitkomen.
In vogelvlucht zijn de verzekeringen: arbeidsongeschiktheid, rechtsbijstand, bedrijfsaansprakelijkheid, beroepsaansprakelijkheid, inventaris- en goederenverzekering en pensioen. De bedrijfsaansprakelijkheidsverzekering is een soort algemene aansprakelijkheidsverzekering die de zelfstandige beschermt tijdens freelance en zzp opdrachten. Het magazine geeft, als voorbeeld voor een reden om de bedrijfsaansprakelijkheidsverzekering te nemen, een omgevallen vaas of iemand die uitglijdt over een pas gedweilde vloer. Een verzekeraar verzekerde mij dat de schade daarvoor in de tonnen kan oplopen. Belangrijk dus.
Pensioen “De inleg hoeft niet elke maand hetzelfde te zijn, want de zaken gaan niet altijd even goed”, zegt de stem in de introductievideo van zzppensioen.nl. Die zegt verder ook dat het voordeel van een zzp-pensioen is dat de zzp’er het opgebouwde geld ook voor andere doeleinden zoals arbeidsongeschiktheid kan gebruiken. Dat kan ook weer een gevaar zijn: dat je voor tijdig het geld op gaat eten. De site heeft een digitale calculator waarmee berekend kan worden hoeveel geld er ingelegd moet worden om een aardig pensioen over te houden.
Alhoewel Mirjam de Rijks artikel ‘Zorgen voor morgen’ in De Groene Amsterdammer in meer algemene termen over het pensioen gaat, staan er onder het kopje ‘Verplicht pensioen voor zzp’ers?’ wel enkele interessante argumenten. Onder andere: “De AOW voorziet weliswaar in een bestaansminimum, maar in vergelijking met de gemiddelde levensstandaard en in koopkracht is de waarde van de AOW de afgelopen jaren fors afgenomen.”
Starters Magazine is kort over de pensioenopbouw: “zelf iets regelen”. Ik heb iemand horen zeggen dat beleggen eigenlijk de beste manier is, maar dat is misschien weer risicovol. Het lijkt mij dat men bij de pensioenopbouw zo min mogelijk risico wilt, maar dat is een geheel eigen tak van de wetenschap.
Arbeidsongeschiktheid De ingeschatte premie voor de arbeidsongeschiktheidsverzekering (AOV) van het magazine is 300 euro per maand. Slik. Maar bij het uitzoeken kwam ik op prijzen variërend van 40 tot 100 euro. Het voorbeeld dat het magazine gebruikt is “een schoonheidsspecialiste van 34 jaar, die een uitkering van 30.000 wil met een wachttijd van drie maanden”. Daar verschil ik qua leeftijd niet veel van, dus wat veroorzaakt het verschil? De verzekeraar suggereerde dat het misschien kwam doordat schoonheidsspecialisten zwaarder worden gewogen. Ook is de duur van de verzekering van belang: misschien zou ik op m’n 60ste al voldoende opgebouwd hebben. Qua idealisme misschien.
Vast of freelance Zekerheid blijft een belangrijke kwestie bij het kiezen tussen vast en freelance werk. In mijn vorige blog schreef ik daarover en mijn conclusie was dat ik op dat moment weinig te kiezen had: ik kon als freelancer tekstvertaler en freelance journalist wel werk vinden en als vaste werknemer niet.
Tot nu toe bevalt het freelancen goed. Ik heb hoofdzakelijk drie werkgevers, wat mij ook het gevoel geeft dat ik niet ineens zonder werk kan komen te zitten, in tegenstelling tot iemand met een vaste baan. Mensen met een vaste baan zullen hier tegenwerpen dat zij een uitkering krijgen als zij hun baan kwijtraken, maar instinctief schrikt mij dat af: werkloos zijn is een geheel eigen soort druk. Arbeidsongeschiktheid is wel een belangrijke factor. Vast dienstverband lijkt mij hiervoor de grootste geruststelling. Het enige argument dat ik daartegenin kan brengen, is dat ik wat ik zelf hiervoor heb gedaan, het uitpluizen van polissen en wetten, nooit zou doen in vast dienstverband. Ik zou geen idee hebben van de regelingen die mijn gemakkelijke leven beschermen.
Verzekeraars Mijn scepsis tegenover verzekeringsmaatschappijen komt daarbij om de hoek kijken. Het verhaal gaat dat de eerste levensverzekering werd afgesloten door de Brit William Gybbons en een jaar zou duren. Gybbons overleed op de 364ste dag en de verzekeraar moest dus aan de begunstigde uitbetalen. De verzekeraar beargumenteerde echter dat een jaar bestaat uit 12 maanden, en een maand uit vier weken, en dat de polis dus 48 weken geldig was en inmiddels al was verstreken. De rechter was het hier gelukkig niet mee eens, maar het toont de bereidheid van een verzekeraar om niet uit te betalen.
Zou ik in zo’n situatie terecht komen dan voorzie ik twee scenario’s: of ze betalen uit of ze betalen niet uit. Betalen ze niet uit, dan moet ik óf hopen dat mijn idealisme voldoende compensatie is, óf ze op een juridische manier overtuigen dat ze me wel moeten uitbetalen. In dat geval kan een rechtsbijstandsverzekering voor gemoedsrust zorgen. Maar wat als die zich verbergen achter clausules, asterisken, haken en ogen?
Wil je dagelijks nieuwe opdrachten ontvangen in jouw branche? Meld je dan hier gratis aan.